week 12

18 maart 2012 zondag: Vannacht heb ik een raar nachtje gehad. Geloven jullie me als er mensen in mijn kamer waren, ze zaten zelfs in mijn klamboe. Ik moest er zelf ook wel om lachen en toen Lieke vertelde dat er niemand was moest ik haar gelijk geven. Ja, ik had weer alles bij elkaar gedroomd. Uiteindelijk schrok ik wakker en dacht ik dat ik me minstens 3 uur verslapen had. Maar het was kwart over 8 dus mijn wekker was nog niet afgegaan. Om 9 uur had ik met Susan afgesproken. We zouden eerst bij de Tuskes wat gaan kopen om daarna naar een weeshuis te gaan. Ik wist totaal niet wat ik kon verwachten maar ik weet inmiddels dat de ideeën van Susan wel goed zijn. We hebben daarom 4 broden gekocht en aanmaaklimonade. Toen zijn we een overvolle Matatoe ingestapt. Uiteindelijk kwamen we op een zandpad uit die me aan Rangala deed denken. Langs de plekken waar kinderen aan het zingen waren kwamen we uit bij een plek met de naam Ebaezer. Dit bleek een plek voor straatjongens te zijn. Het was echt een unieke plek, tof om een keer te kijken. Er wonen zo’n 50 jongeren die gesponsord worden vanuit een kerk. Het leven is primitief maar de meeste gaan naar school en hebben een toekomst. Door de opvang hoeven ze niet meer op straat te leven en wordt hen laten zien hoe het leven ook kan zijn. Het waren allemaal van die boefjes die al van jonge leeftijd tot hun nek toe in de problemen hebben gezetten. Vrijwel iedereen had lijm gesnoven en iedereen is er nu vanaf. Sommige waren opgehaald uit de gevangenis en wisten niets van hun afkomst. Andere hadden wel familie leden waar ze soms nog op bezoek gingen. Ze konden daar niet wonen want dan zouden ze (spraken ze uit ervaring) binnen een paar maanden weer op straat leven. Wel bijzonder, de jongens die ik gisteren heb gezien bij het meer hadden hier ook kunnen lopen. De één heeft grote kans op een goede toekomst en de andere zal als crimineel eindigen.
We hebben eerst even met ze zitten kletsen, dat alleen was al grappig. Daarna kwamen sommige kinderen naar voren om wat op te zeggen. De één zei iets uit de bijbel: Gij zult niet stelen. De andere vertelde in het kort hoe zijn leven er vroeger uit zag en nu. Vet bijzonder om het zo van dichtbij, zo puur mee te maken. De limonade en het brood viel goed in de smaak en ze gedroegen zich prima. Later nog even boven gekeken. Het terrein is mooi groot maar het huis ziet er uit als de trappen van een flat. Wel had Winfree overal schilderingen op de muren gemaakt, dat zag er erg mooi uit.
Ik bedacht me opeens dat ik hier beter de basketbal kon geven. Deze geef ik dan aan Susan mee en die wil ze geven.
Op de terug weg kwamen we Winfree tegen. Hij volgt zit nu op de universiteit en hoorde dat wij er waren dus was nog snel langs gekomen. Susan en hij zijn goede vrienden. Na even praten bleek dat hij in de problemen zat. Ik verwachte een heftig verhaal te horen maar dat bleek niet waar te zijn. Susan vroeg of hij nog wel interesse had in school en dat was zeker het geval. In Nederland zou het toch even een andere situatie zijn volgens mij. Wat bleek, hij houd heel erg van zingen en was een zaterdag naar een concert geweest. Nu moest hij bij de headteacher komen en hij moest nog maar zien of hij nog mocht terug komen. Het hele verhaal ging dus over 1 dag spijbelen, dat kan hier blijkbaar echt niet.
Het was al laat dus we zijn weer terug gegaan. Daar nog even snel wat kleren gewassen en mijn spullen ingepakt. Ik heb zoveel speelgoed, maar gelukkig is het gelukt om mee te nemen.
Net lekker spaghetti op en nu een filmpje kijken. Zin in morgen!
19 maart 2012 maandag. Weer een dagje Equator. Geen dag verloopt hetzelfde, zo ook deze dag niet. Ik had met de kleermaker afgesproken dat hij vandaag zou komen om de kleren te repareren. En met de huismoeders had ik afgesproken dat ze de kleren zouden uitzoeken maar dat hadden ze nog niet gedaan. Daarom heb ik hem de naaimachines gewezen en ben toen snel de kleren uit gaan zoeken. Ik kwam er achter dat er toch wel heel veel kleren waren die wij allang hadden weg gegooid. De andere vrouw is ook gekomen dus die heb ik de opdracht gegeven om de knopen eraan te zetten. Ik had knopen er garen gekocht dus ze konden zo aan de slag. Ik moest er wel om lachen, ik graaide tussen de grote hoop met vieze kleren en bracht die dan naar hun toe. Na een half uurtje waren hun goed bezig en hadden zij mij niet meer nodig. Ik had al wat speelgoed mee genomen voor de klassen dus die heb ik toen gegeven. Ook had ik de telefoon en het radiootje meegenomen voor de Fredericen die de koeien verzorgen. Ik had nog twee Kellebeek tasjes over dus die heb ik gegeven samen met een T-shirt. Ze vonden het helemaal geweldig!
Daarna ben ik met Piet even naar Ugunja gegaan om de kasten te vervoeren. Helaas waren de kasten nog lang niet af, dus dat gaat echt krap worden. Hij had beloofd dat ze vandaag klaar waren, maar nu is het donderdag af, dus we zullen zien. Ook heb ik nog wat knopen gekocht want ik had niet helemaal de goede knopen gekocht. De knopen waren voor de jurken maar niet voor de blousjes en broeken. We wilde ook nog een ananas kopen maar ze waren niet vers dus toen maar lekkere mango’s gekocht.
Weer terug op de Equator hadden ze inmiddels theepauze gehad. De naaiers waren gewoon door gegaan maar hadden wel thee gekregen. Helaas kreeg ik toen slecht nieuws. De naaimachines waren kapot. Tot mijn verbazing wist de juf van de vocationclass niet eens hoe ze werkte. Dan train je kinderen om te gaan naaien maar je weet zelf niet eens hoe het moet. We zaten dus best met een probleem want de naaier kon niet verder. Daarom gaat hij iemand bellen om de naaimachine te laten maken. Dan komt hij terug als die man het komt maken. De andere vrouw is wel gebleven want die kon werken zonder naaimachine.
Ik ben nog even bij Emma geweest. Ook kwamen en muzungu’s kijken waar ik nog even mee gekletst heb. Rond kwart over drie ben ik naar huis gegaan want ik had het deze dag erg warm, het leek wel of ik mijn warmte niet kwijt raakte. Ik stond te wachten op een matatoe of een piki piki maar er kwam niemand. Daarom heb ik Christopher gebeld en die heeft me opgehaald.
Thuis even mijn bed ingekropen want ik voelde me zo slap als een vaatdoek. Daarna kwam Mildred hier dus dat was erg gezellig. Ze heeft mijn was gewassen, dus alles is weer lekker schoon. Het is een beetje andere wereld maar door zij was erg blij dat ik het vroeg zodat ze er weer wat bij kon verdienen. Piet had lekker kip, gebakken aardappels en wortels gemaakt.
De tijd vliegt hier echt. Ik ben nu op het moment dat ik wel een jaar hier willen blijven. Toch zal ik weer heel blij zijn om iedereen te zien, vooral de lieve Benjamin.
20 maart 2012 dinsdag: Vannacht was het nogal warm dus lekker gedouched ’s ochtends. Daarna op weg naar de Equator. Ik had het geluk dat er een piki piki vlakbij de poort voorbij kwam en mee mee wilde nemen. De assembly was weer echt gezellig. Vitrisch (een headboy) nam de leiding en stond voor heel de school zonder schaamte. Het is zo leuk om te zien dat iedereen even naar je kijkt of een knuffel van je wil als je binnen komt.
Na de assembly kreeg ik een seintje van Doreen. Er was iemand om de naaimachines te repareren. Hij heeft er uiteindelijk drie gemaakt want daar waren alle onderdelen van. Hij had alleen geen olie bij dus dat moesten we maar zelf regelen. Ik was allang blij dat er nu 3 gemaakt waren want dan konden we weer verder. De professionele naaier was er vandaag niet maar hij had de man geregeld die het kwam maken dus ik was best tevreden over hem. De andere vrouw was er wel. Ze heeft een klein kindje thuis maar geen baan dus ze wil al te graag geld verdienen. Ik had haar gisteren ongeveer 10 euro gegeven. Voor ons is dat niet veel voor een hele dag werken maar voor haar wel. Ook vandaag heeft ze weer hard gewerkt, ze had 44 uniformen gerepareerd. Het was nog niet helemaal klaar dus ze komt morgen nog terug.
Ik ben de hele ochtend bij haar in de buurt gebleven in de prevocationclass. Daar hebben we ons flink vermaakt. Eerst heb ik met iemand het lokaal wat opgevrolijkt, door hun werk aan de muur te hangen. Ze kunnen weven, breien, en nog wat van die dingen waar ik de naam niet van weet. Ook hebben we gepunnikt. Piet en Ineke hebben wat dingetjes gesponsord maar ze wisten niet hoe ze het konden gebruiken. Dat komt waarschijnlijk omdat de docent het minder snel begrijpt dan de kinderen. Want de kinderen hadden het super snel onder de knie en vonden het prachtig om te doen. Dat kunnen ze altijd doen als ze wol hebben dus dat is wel erg leuk.
Na de pauze ben ik met Doreen op pad gegaan. Eerst hebben we nog wat extra knopen gehaald. ( ze gaan hier als zoete broodjes over de toonbank) En de olie voor de naaimachines. Ook nog even gekeken bij de kasten maar dat ziet er nog niet helemaal top uit. Er is nog geen één kast helemaal af terwijl ze donderdag echt af zouden zijn. Wel staan er 3 halve kasten dus ik geef de hoop nog niet op. Bij de supermarkt heb ik nog even 88 tandenborstels gekocht (ik had er namelijk al 12 uitgeprobeerd) en tandpasta. Dat is ook wel een leuke donatie vinden jullie niet?
Daarna ben ik met Doreen naar haar dochtertje Esther geweest. Ze is namelijk vandaag jarig en ze wilde wat lekker bij haar langs brengen. Ze zit op de christelijke basisschool en het zag er goed uit. De klas werd omgetoverd en Esther was het middelpunt. Erg leuk om een keer gezien te hebben. Doreen is echt een lieve moeder volgens mij.
We moesten best lang wachten op vervoer terug maar uiteindelijk bracht iemand ons (gratis) weer terug. Daarna nog even bij Emma gekletst. Ook heb ik Caroline haar tandenborstel alvast gegeven omdat die van haar gestolen was. Ik heb nog nooit iemand zo blij kunnen maken met een tandenborstel. Uiteindelijk was ze zo blij dat ze bijna een epileptische aanval kreeg. Ze heeft echt rare uitingen van epileptie wat het leven soms best moeilijk voor haar maakt.
Bij thuiskomst ben ik even naar de kleermaker gelopen. Hij vertelde dat hij erg druk was vandaag en dat was voor mij geen probleem. Nu kan de vrouw het afmaken en ik heb hem voor gisteren betaalt. 40 cent per kledingstuk dus we kwamen maar op 4 euro uit, voor een de ochtend werk maar 500 shilling. (maar ik heb gelukkig meer bij hem gekocht dus dat zit wel goed)
Daarna nog even doorgelopen naar het centrum van Rangala. Jammer dat ik daar niet zo veel tijd voor heb want het is echt prachtig. Er was veel te doen op het sportveld dus er waren er veel aan het voetballen of basketballen. Ik zag zoveel kinderen lopen dat ik wat snoepjes had gekocht om uit te delen. Dat is echt geweldig om te doen, waar maak je de kinderen blij mee zeg. In dat opzicht zou ik wel moeilijk kunnen wennen in Nederland. Wij zijn zo ondankbaar, hier zijn de kinderen zo lekker puur.
Net heb ik al mijn sponsorgeld nog eens nagelopen, alles is op. Morgen ga ik met Emma nog medicijnen voor de Equator kopen (voor 150 euro) en dan moeten er nog wat dingetjes betaalt worden. Wel lastig al dat omrekenen van euro naar shilling. Normaal gesproken kan je wel ongeveer alles uitrekenen maar met zulke grote bedragen is het toch goed om het precies te doen. Daarom heb ik in de loop van de tijd alles wel 10 x opgeschreven, maar nu is het geld echt allemaal besteed. Ik had me voorgenomen om vooral kleine dingen te kopen en mijn geld te verspreiden. Dat is mij aardig gelukt dus ik hoop dat ik het beste gedaan heb met jullie sponsorgeld. Het is wel prachtig om uiteindelijk terug te kijken waar het geld nu allemaal naar toe is gegaan.
Dan denk ik aan het schooltje in de slums die nu lesmateriaal en schoolborden hebben. En aan het ziekenhuisje waar nu 6 gezinnen voor een heel jaar naar school kunnen gaan. De equator is geweldig geholpen met de kasten waar ze hun spullen goed in kunnen opbergen. Ook hebben ze nu speelgoed en lesmateriaal om de kinderen te onderwijzen. De tandenborstels worden vol op gebruikt en ook de matrassen op de Lutheran konden ze goed gebruiken.Maar ook de kleine dingetjes zoals een paar slippers of een keer iets extra’s om te eten.
Ik wil via deze weg graag iedereen bedanken voor het vertrouwen wat jullie mij hebben geven. Bedankt voor al jullie donatie’s. Ik vind het nog steeds erg bijzonder dat jullie allemaal een bedrag over hadden voor de kinderen hier. Ze vinden het echt helemaal geweldig. Ik gaf bijvoorbeeld een puzzel aan de prevocational class. Er kwamen direct 3 jongens naar me toe rennen en gaven me een knuffel omdat ze zo blij waren om dat te krijgen. Dat hebben jullie gedaan, BEDANKT!
21 maart 2012 woensdag: Wat zal ik weer blij zijn als ik geen reisverslagen meer hoef te maken. Ik heb altijd het probleem dat ik te veel schrijf (hadden jullie vast nog niet gemerkt) en dat kost zoveel tijd. Beter gezegd tijd verspilling in dit mooie Kenia.
Ik had vanochtend Christopher gebeld omdat ik best veel spullen had om mee te nemen. Emma had gevraagd of ik de spullen wilde laten zien in de assembly. Ik kwam niet boven het gejuich uit van de kinderen. Ze vonden het geweldig! Het uitdelen aan de docenten ging wat moeizamer want drie docenten waren niet aanwezig. Andere hadden geen kast dus wisten niet waar ze het op konden bergen. Sommige klassen gingen helemaal voor mij zingen, dat was wel erg leuk.
De prevocationalclass was nog druk met naaien en punniken. Er kwam al een meisje trost haar werk laten zien. We kunnen nu ook bloemetjes van het punniken maken, dus daar kunnen ze in de toekomst goed mee verder.
Ook ben ik met Emma naar de apotheek geweest. Het was een aardige man zeg! Echt grappig, ik heb 150 euro besteed aan de medicijnen voor de kinderen van de Equator. Emma was helemaal in haar nopjes daarna. Bedankt dankzij haar.
22 maart 2012 donderdag: Vanavond heb ik een avonddienst dus ik kon lekker uitslapen. In Rangala is uitslapen best lastig want je hoort van alles en het matras maakt je vanzelf wakker. (best handig, alleen jammer voor je rug) Ik heb lekker rustig aan kunnen doen. Ontbijtje en pauze gehouden met Elles. Daarna heb ik mijn kamer opgeruimd en mijn koffer ingepakt. (ja het afscheid komt steeds dichterbij) Ook nog even een stukje gelopen want dat is erg leuk in Rangala.
Toen was het al snel 3 uur dus ben ik naar stage vertrokken. Daar heb ik eerst even gekroeld en zijn we gaan voetballen. Erg leuk dat ik nu een keer niet op tijd naar huis moet. Ik was daarna ook helemaal bekaf want we stopte pas na anderhalf uur. Daarom lekker even onder de douche gestapt. Dan merk je wel even de verschillen met Nederland. Er was namelijk wel een douchekop maar er kwam geen water uit. Dus een teiltje met een blok zeep en een bosje touw wordt er gebruikt. Ik liet iemand van mijn leeftijd mijn deo fles zien maar ze wist niet wat het was.
Het was al snel tijd om te eten dus de kinderen hebben lekker gegeten. Wel grappig dat iedereen toch elke keer weer eten krijgt en iedereen zijn eigen taak heeft. Tot mijn verbazing drinkt niet iedereen er water bij, dan drinken de kinderen dus overdag alleen 1 kop thee en een kop porisch (brinta) Later gingen de huismoeders eten. Donkere ugali met extra vitamine. (ugali gemaakt van poeder van mais en bonen) ugali en ik kreeg weer lekker een eitje erbij met tomaat, ui en olie.
Voordat het donker werd hebben we ons nog flink vermaakt met de ballonnen die ik had mee genomen. Alleen het uitdelen en opblazen is al een heel karwij. Na 50 ballonnen had ik het wel weer gezien. Toen werd het al snel donker dus moesten de kinderen allemaal naar de slaapzalen. Er zijn twee gebouwen die verdeelt zijn in twee slaapzalen. Het was rond 7 uur donker en er was geen elektriciteit. Dat betekend of gaan slapen of kletsen in het donker. Gelukkig had ik lichtgevende stuiterballen bij me, dus voor de jongens en de meisjes één. Totaal anders als op de Lutheran wilde ze hem hier allemaal hebben. Er werd niet echt mee gespeeld maar meer steeds van elkaar afgepakt. Ik had allanger gemerkt dat hier gestreden werd om het beste plekje en de spullen. Dat was wel jammer want zo konden ze niet echt met elkaar spelen. Als ik er bij was ging het prima dus we hadden de grootste lol.
Daarna nog lekker gek gedaan met de jongens, weer zo’n momentje die je niet meer wil vergeten. Ik had gelukkig een pet met een lampje erop dus die gebruikte ik als zaklamp. Rond 9 uur moest iedereen gaan slapen dus ging ik ook naar bed. Daar lag ik dan, met mijn matrasje op de grond. (ik wilde niet dat iemand anders voor mij op de grond moest gaan liggen) Mijn klamboe hing met twee punten aan de muur en verder tegen mij aan. Het was enorm warm en het zweet stond op mijn voorhoofd. Ik had nog maar net het licht uit gedaan of iemand wat riep. Er had een meisje overgegeven. Wij naar het meisje toe, ze zat er helemaal onder. Daarom heb ik haar meegenomen naar de douche. (ik had het idee dat ze anders gewoon zo was laten liggen, maar dat weet ik niet zeker) We waste haar en gaven haar nieuwe kleren. Ze was te zwak om op haar eigen benen te staan dus ik droeg haar. Een schoon matras, toen kon ze weer verder slapen.
Daarna nog wat gekuch maar verder niets. Dus ik kon gaan slapen.
23 maart 2012 vrijdag: Rond 5 uur begon er iemand te gillen maar het was nog te donker om naar buiten te gaan. Daarom ging iedereen om 6 uur uit bed en wastte zich in het half donker. De meiden hebben hun doucheruimte bij de slaapvertrekken. Maar bij de jongens komt er geen water uit de kraan. Die lopen daarom gewoon naakt naar een andere plek waar twee hokjes staan, daar wordt iedereen gewassen. En dan met ijskout water en de meeste lopen nat terug zonder handdoek. Jep, dat is Kenia.
Daarna lekker porisch (soort brintapap) gegeten en toen waren de kinderen weer klaar voor een nieuwe dag. Zo zien hun dager er dus uit. Geen privacy, geen tijd voor hun zelf, geen luxe en geen extraatjes.
Daarna ben ik met Frank (headteacher) naar Ugunja gegaan voor de kasten. Ze waren zo goed als klaar dus we hebben even vervoer geregeld voor vanmiddag. Frank zal ze vervoeren dus dat is wel goed geregeld. Ik ga namelijk naar Kisumu dus ik vertrok naar Rangala.
Daar heb ik nog even op de bank geslapen totdat Mildred me wakker belde. Ze miste me dus ik ben even bij het babyhome geweest. Daar heb ik een paar kinderen van admissionroom eten gegeven. Toen moest ik nog even flink doorlopen omdat ik nog naar de kleermaker moest.
Om kwart voor 1 vertrokken we met onze koffers naar de grotere weg om daar op een bus te wachten.
In Kisumu lekker het zwembad ingedoken en even een half uurtje baantjes gezwommen. Na het douche hadden we een meeting en daarna zijn we naar de Ruftop uit eten geweest.