week 11

11 maart 2012 zondag: Voor het eerst hier in Kenia ben ik niet naar de kerk geweest. Ik hecht niet zo veel waarde aan de Katholieke kerk waar er alleen Swahili s wordt gepraat. Daarom ben ik niet alleen voor het idee naar een kerk gegaan maar thuis wat geluisterd. Dat gaf me de mogelijkheid om na lange tijd weer lekker uit te slapen. Daarna zijn we met de piki piki de binnen landen in vertrokken. Dat is echt genieten, lekker het zonnetje met een windje. We zijn naar Sigomerre geweest. Daar is een huis voor kinderen met een lichamelijke beperking. Dat was een voorbeeld hoe het wel kan in Kenia. Ze hadden rolstoelen voor de kinderen. Je zag in hun ogen direct dat ze hun werk met liefde deden. Ook was er een mooie keuken en zag het er erg schoon uit. Buiten zag ik kippen wat er ook prima verzorgt uit zag. Toen ik de houtklas zag kreeg ik wel even de kriebels en wilde ik daar graag wat langer blijven. Maar helaas het is best ver om stage te lopen. Ook heb ik niet zoveel dagen meer op de Equator dus ik denk niet meer dat het er van komt.
Daarna zijn we verder gegaan. Onderweg stopte we bij het huis van Millicent. Ze woont er nog niet want haar kinderen gaan nog naar school. Maar het is een prachtige plek om te wonen! Ook zagen we het project: the strong men’s. Dit is door de directeur van het Kellebeek gestart. Het zijn een aantal mannen die met landbouw hun geld kunnen verdienen. Binnen een paar jaar waren de kosten er uit en maken ze winst. Ook kwamen we een rivier tegen waar we even gezeten hebben. Wat een prachtige natuur zeg. Dit is zo’n plek waar alle avonturen afspelen in je dromen. De kinderen speelde in het water en hadden de grootste pret. Andere waren weer kleren aan het wassen. Eigenlijk had ik wel even een duik willen nemen, maar dat ging niet. Ook zagen we een hoop zand liggen wat door één man uit het water is gehaald. Ook zijn we nog ergens een soda wezen drinken en daar waren ze mais aan het fijnmalen. Ook nog even langs het huis van Christoffer (piki piki drijver) geweest. Uiteindelijk hadden we een prachtige rit gehad en waren we lekker verkleurd. Daarna kip met rijst gegeten in een café bij Christoffer en de andere piki piki drijvers. We gingen nog even beleg halen bij de supermarkt maar we kwamen terug met een ijsje ;-).
De dagen gaan hier erg snel, voor mij is het nu het tegenovergestelde van vervelen. Er is altijd wel wat te doen. We hebben nog gezellig buiten zitten kletsen met Hollandse thee.
12 maart 2012 maandag: Weer een dagje Equator. Ik ben begonnen in de vocational class met de skoebidoetouwtjes. Dat betekend als snel dat er 10 meiden om me heen hangen en vragen of ik ze kan helpen. Wel leuk als je dan uiteindelijk resultaat zien, sommige kunnen het al goed. Later kwam Frank naar me toe om te vragen of ik de kasten wil laten zien die ik bestelt heb. Daarom zijn we samen naar Ugunja gegaan. Ik was toch al van plan om even te controleren of de bestelling goed ging dus dat kon ik mooi direct doen. Dat was maar goed ook want toen ik er naar vroeg vertelde hij dat hij nog niet begonnen was. Vorige week had ik met Piet afgesproken dat hij ze zou gaan maken maar hij dacht er anders over. Daarom een nieuwe afspraak gemaakt. Aanstaande maandag hoop ik dat er 3 klaar zijn zodat ik die alvast kan vervoeren. Hopelijk is het nu wel geregeld. Daarna gingen we nog even een soda drinken met Frank en lazen we de krant. Best heftig wat er in Nairobi aan de gang was, maar gelukkig zit ik daar heel ver vanaf op het moment. Frank nam me mee naar een andere cafeetjes en daar gingen we eten. Mijn eten was er binnen 1 minuut en Frank bestelde niets. Ik keek wel even raar op toen hij mij alleen achter liet en zei dat hij zo terug was. Even later kwam hij binnen met een echtpaar. De vrouw hoorde dat ik uit Nederland kwam en liet een grote envelop zien naar Hilversum. Ik kreeg even een scenario voor ogen dat ik opgepakt werd bij het vliegveld omdat ik iets in mijn tas had wat verboden was. Toch vroeg ze niet of ik het mee wilde nemen dus ik hoefde ook niet uit te leggen waarom ik dat niet deed. Daarna aten hun ook en het was erg lekker eten! Chapati met super lekkere kip! We moesten wel weer terug naar de Equator want er zou bezoek komen. Dat zijn de directeuren van scholen in Nederland. Terug op de Equator waren ze er nog niet dus ik heb me vermaakt met de groep die onder de boom zat.
Later begonnen de jongeren met de warming-up dus heb ik ook mee gedaan. Ze deden van alles en we hadden de grootste lol. Uiteindelijk gaven ze iedereen een lift, en ja ik moest ook gedragen worden. Ik was uiteindelijk al moe voordat begonnen met de voetbal. Het was knap gezellig maar er kwam een donkere lucht aan. Ik besloot om nog even te blijven maar daar had ik later wel spijt van. Het regende pijpenstelen en het bleef maar komen. Uiteindelijk werd het weer droog dus kon ik naar huis.
We zijn ’s avonds gezellig met directeuren uit eten geweest in het Kumunja hotel. Dat is wel weer een heel ander gezelschap om mee uit eten te gaan. Ik vond het best gezellig om eens wat vragen te beantwoorden over onze reis. Het is helemaal leuk als je er dan zo positief over kan vertellen, want de reis ik echt tot in de puntjes goed georganiseerd! Het duurde wel even voor het eten kwam maar het smaakte prima. Voor het eerst zijn we in het donker weg geweest in Rangala maar we hadden een privé chauffeur dus dat was wel veilig.
13 maart 2012 dinsdag: De assembly verliep niet helemaal normaal. Ik zat namelijk gezellig tussen de kinderen totdat er iemand achter mij op de grond viel. Het bleek Caroline te zijn die een epileptische aanval had. Ik ben wel gewend met epilepsie maar ik vind het wel moeilijk om te zien hoe ze er hier mee omgaan. Allereerst kwam Steef en legde zijn voet onder haar hoofd wat een prima en snelle actie was. Toen moest ze uit het lokaal en werd ze opgetild door de leerlingen en naar buiten gedragen. Ze had nog steeds een aanval en het tillen ging erg moeizaam. Wat wil je ook in een lokaal wat normaal gesproken al te klein is. Uiteindelijk kwam ze weer bij en was ze binnen een paar minuten weer binnen.
We hebben vandaag een beautydag georganiseerd. Samen met Kate had ik nagellak gekocht. We zijn langs de klassen gegaan om de nagels een kleurtje te geven. Ook de jongens vonden het prachtig dus die konden we niet overslaan. Het was prachtig om te zien hoe blij ze er mee waren. We maakte bloemetjes met allerlei kleuren en de kinderen genoten van de aandacht.
Later kwamen de directeuren even langs. Ik had Frank al ingelicht dat ze niet zoveel tijd hadden. Daarom gaf hij hen een rondleiding en vertelde kort wat dingetjes. Ik ben met hun meegelopen, best leuk dat ik hun vragen kan beantwoorden. De realiteit komt dan wel weer hard binnen want je vertelt de goede kanten maar ook de tekortkomingen. Ik zou nog wel veel dingen willen veranderen, maar ja dat kan niet in 6 weken. Een docent van het Kellebeek vertelde dat iemand haar geld had gegeven om de uniformen te laten maken. Dat was voor haar een beetje moeilijk om te regelen dus ze liet het aan mij over. Voor mij wat het wel een uitdaging dus ik stemde in om er iets voor te regelen.
Mildred kwam me ophalen vanaf de Equator en toen zijn we naar haar huis gegaan. Dat was super gezellig en we hadden de grootste lol. Ze gaf me suikerriet, daar zie je veel mensen mee. Daar kauwen ze op en dat sap drinken ze dan. Het smaakt best lekker, erg zoet. De zelfde middag ben ik met Mildred naar de kleermaker gegaan om daar afspraken over te maken. We hebben afgesproken dat hij maandag een dag komt op de Equator. Dan gaat hij kijken welke kleren hij kan maken. We konden nog geen prijs afspreken omdat we niet wisten hoeveel kleren er gerepareerd konden worden, dus ik ben benieuwd. Ik ken de man inmiddels wel een beetje, dus ik denk wel dat hij te vertrouwen is.
14 maart 2012 woensdag: We waren nog niet in alle klassen geweest met de nagellak dus we wilde vandaag naar de intermet. Class gaan. (dit is de klas waar het hoogste niveau ligt en ze leren lezen en schrijven) Kate en ik kwamen in de klas maar de docent volgde het rooster. Voor het eerst was er dus wat anders te doen en wij volgde graag. Ze kregen taalles. Ze hadden twee of drie letters geleerd zoals zi za da ki ko. Nu leerde ze om ze achter elkaar te plakken als een woord. Best goed niveau, de kinderen zijn erg leergierig. Later gingen we naar buiten en kregen ze sport. We deden een spel en Kate en ik konden gezellig mee doen. Het was echt een leuke dag!
Ik had de uniformen voor de huismoeders opgehaald dus die kon ik vandaag meenemen. Frank heeft ze bekeken en ik mocht ze uitdelen. Echt leuk, ze waarderen het wel heel erg. Dat is dankzij jullie he! Helaas was er 1 jurk kwijt dus daar moet ik nog voor terug.
Later bleek dat hij mij verkeerd begrepen had. Geen probleem hij maakt hem zodat hij volgende week af is.
Piet en Max zouden komen dus daar hebben we op gewacht met eten. De tijd gaat zo snel dat ik niet eens genoeg tijd heb om mij verslagen te typen. Sorry :)
15 maart 2012 donderdag: Alweer de laatste normale stage dag van de week, wat gaat de tijd toch snel. We dachten eerst dat Max een feestje had op zijn stage dus ik dacht eerst daar nog heen te gaan. Later bleek dat ik gewoon op de Equator kon blijven. Daar heb ik lekker met de kinderen gekroeld. Het voetballen blijft leuk, ik ben altijd bekaf als ik terug kom. Edwin maakt te groepen altijd en de laatste dagen hebben we een beetje dezelfde groepen. Hoe komt het dat wij steeds rond de 5 0 verliezen ? We hebben de grootste lol dus ik vind het geen probleem. Ik ga dat echt missen als ik weer in Nederland ben denk ik.
De avond hebben we gezellig een film gekeken. Ik weet dat ik eigenlijk mijn reisverslagen moet typen maar het komt er maar niet van. Dat is wel een teken dat het hier prima gaat. Ik ben nu echt aan alles gewend en ik geniet van elke seconde hier! Het leven is hier prachtig. Ik probeer niet te veel aan thuis te denken en aan de kleine Benjamin, dat doe ik weer als ik thuis ben want dan kan ik hem knuffelen!
16 maart 2012 vrijdag: Gisteren heeft Frank me gevraagd om mee te gaan naar een education day. Hier gingen alle docenten naar toe en ook drie leerlingen gingen mee. Er werden namelijk awards uitgedeeld voor de scholen, docenten en leerlingen die goed gepresteerd hebben. Het begon om 10 uur dus ik kon lekker uitslapen. Kate (uit Australie) ging ook mee en we bespraken hoe laat we zouden afspreken. Rond half 10 dachten we aan. Maar nee Doreen zei dat 10 uur vroeg genoeg was om in Rangala af te spreken. De dag vond plaats op een school in Ugunja, maar het zou toch niet direct om 10 uur beginnen. Ik stond te wachten en 1 minuut voor 10 waren Kate en Doreen er alle bij nog niet. Maar 1 minuut over 10 zaten we toch alle drie in een propvolle Matatoe richting de Equator. Frank had gevraagd of we samen met hem wilde reizen dus we moesten even op hem wachten. Uiteindelijk waren we 11 uur op de school, maar we waren ruim op tijd. Rond 12 uur begon het programma. Er waren 30 scholen bij elkaar en daarvan was één specialschool. Eerst werd iedereen voorgesteld. Ik rekende even snel uit dat het voorstellen alleen nog wel 2 uur kon duren omdat er zoveel mensen waren. Ook wij werden voorgesteld en Frank was erg trost dat wij erbij waren. (we waren de enige muzungu’s)
Uiteindelijk gingen de kinderen eten dus ik heb nog even om een hoekje gekeken. Wij gingen vanmiddag naar kisumu dus ik moest er alweer vandoor. Ik had Christopher gebeld om mij op te halen. Hij deed nog al moeilijk dus ik verwachtte niet dat hij er op tijd zou zijn. Maar jawel, precies op de afgesproken tijd kwam hij aanrijden.
Kate vertelde me later dat het uitdelen van de awards erg leuk was. Alleen de meeste docenten waren al vertrokken omdat ze geen zin meer hadden. Niemand was er dus om de awards in ontvangst te nemen alleen Doreen en Kate. (typisch Kenia)
We hebben een keer een andere bus geprobeerd maar ik zat helaas achterin. Ik heb nog nooit zoveel gehobbeld. Maar het was wel weer lekker toen ik in ons huisje aan kwam in Kisumu.
We hebben gezellig gegeten bij de Ruf top. Er zijn 4 andere studenten die mee gingen en daar kwamen we de groep directeuren ook tegen. Uiteindelijk zaten we aan een lange tafel gezellig. Alleen het duurde wel 2 uur voor het eten er was dus we hadden flink honger. Daarna nog gezellig kunnen dansen en daarna nog even kunnen skypen.
17 maart 2012 zaterdag: Het weekend in Kisumu is altijd lekker druk. Elk weekend probeer ik het weer net iets rustiger aan te doen maar ik wil altijd te veel ondernemen. Ik weet ook wel dat ik mijn tijd nu goed moet benutten want het is zo weer 2 april.
Daarom ben ik ’s ochtends op pad gegaan om speelgoed te kopen voor de Equator. Ik had al een beetje gekeken wat er allemaal was dus ik kon makkelijk kiezen. Het is wel super leuk om het sponsorgeld daaraan uit te geven! Ik heb van alles gekocht. Ringen die je in elkaar kan schuiven en vormen die in één doosjes passen via het goede vakje. Kennen jullie bloemetjes van plastic die je in elkaar kan klikken? Ook een volleybal en ruitjes schriften gekocht. De kasten kunnen dan direct gevuld worden. Ook heb ik een mobiel voor de jongen die de koeien verzorgt gekocht. De andere wilde graag een mp3 maar die kon ik nog niet vinden. Zij hadden geen uniformen gekregen dus ik heb ook nog even een poloshirt voor hen gekocht. Die verdienen wel een extraatje vind ik. Wel jammer dat ik niet alle kinderen zo kan verwennen, maar ja als je er 1 doet moet je iedereen doen en dat gaat niet.
Daarna ben ik samen met Max en Lieke naar de stad gegaan. Eerst even wat eten en een lekker passievruchtenshake op. Daarna zijn we op zoek gegaan naar knopen en garen. Die kan je hier in de kleine shopjes kopen in de stad. Dan zie je nog eens wat toch? Ik wist niet hoeveel ik er nodig had, daarom maar 100 knopen meegenomen en een pakje garen. Ik had het idee dat ik flink opgelicht werd zelfs na het afdingen. Daarna zijn we naar de masaimarkt vertrokken. Daar heb ik voor het eerst echt genoten. Ik nam er echt de tijd voor en dan is het leuk. Eén man maakt hele mooie dingen en daar moest ik even komen zitten voor een praatje. Eigenlijk heb ik alles gekocht wat ik wilde dus ik was best tevreden.
Bij de Nakumat nog even een radiootje gekocht. Misschien is dat nog wel beter als een mp3 ook. Ook nog wat speelgoed gekocht zodat ik alles heb om mee te nemen.
Ik had helaas niet meer genoeg tijd om met Susan af te spreken. Dan maar een andere keer. We hadden het er over dat we het komende weekend ook graag naar Kisumu wilde. Dat mag, dus dan heb ik nog extra tijd hier. Ik wilde graag nog afscheid nemen van de kerk maar dat kan ik dan volgende week doen. Dan ga ik morgen met Susan weg, dus ik ben benieuwd.
Daarna ben ik met Piet, Ineke en Lieke uit eten geweest. We hadden het er al vaak over gehad maar het was er nog nooit van gekomen. Een keer talapia (vis) eten bij het Victoria lake. Zoiets bijzonders maak je niet vaak mee. Ik was er helemaal weg van. We kwamen aan in een restaurantje wat er niet uit zag. Maar het lag een paar meter van het waren. In het water stonden Matatoebusjes en auto’s die werden gewassen. Ook zagen we de straatjongens lopen. We kregen een grote vis met ugali en sumawiki. Papa, hier had u echt bij moeten zijn. Het is zo’n bijzondere plek dat moet je eigenlijk zelf gezien hebben. Na het eten gaven we de resten over aan de straatkinderen. Die pakken een (vieze) plastic zak en gaan het op het gras op eten. De vissenkoppen zijn hier een lekkernij en iedereen zat heerlijk te smullen. Het was echt uniek want ze waren erg vrolijk. We kregen de mogelijkheid om met ze te praten en foto’s te maken. Het flesje met lijm die ze normaal weg stoppen, mocht uiteindelijk wel op de foto. Ze stonden te dansen en zagen er even zo gelukkig uit. Je moet alleen niet aan hun toekomst denken want dat ziet er niet zo rooskleurig uit.
We wilde terug lopen toen we de Matatoe zagen die ze net hadden gewassen. We kregen een lift naar de stad en dat was erg gezellig. We kregen een privéritje en werden voor de deur afgezet. Piet was lekker gek aan het doen. Normaal hangt er 1 iemand uit de Matatoe om dan iedereen in omgeving te roepen om mee te rijden. Wij gingen richting Mamboleo. Piet stak zijn hoofd buiten het raam en riep tegen Mamboleo Maboleo. Je zag de mensen even vreemd kijken en dan hart lachen. We hadden de grootste lol. Toen we uiteindelijk wilde betalen wilde ze het geld niet aannemen. Ze hadden ons gewoon even weggebracht, lief he!?
Ik had nog willen zwemmen maar het was nu al donker. Voor mij is dat geen probleem dus ik ben nog lekker even het zwembad ingedoken. Daar zwem je dan, alles donker, alles stil, in een prachtige tuin. Dat is wel even een momentje die je je hele leven wil blijven onthouden. Ik ben echt gelukkig!
Na een douche zijn we vertrokken naar de Ruf top. Daar waren de andere ook en we konden gezellig dansen. Helaas kwam de politie langs en was de pret wat vroeger over. (de politie wilde waarschijnlijk geld voor de muziek die er gedraaid werd) Daarom zijn we lekker naar huis gegaan. Op de terugweg zat ik achterin de bak van de Matatoe met mijn hoofd boven het zeil uit, echt genieten!