week 1

1 januari 2012 Nairobi: Hoe is het nu met jullie? Hier is alles prima. En blog plaatsen in het vliegtuig dat gaat natuurlijk niet lukken omdat ik geen internet heb… maar mijn laptop kan wel aan. Dus nu kan ik wel typen en vertellen hoe alles gaat. Het is wel raar, iedereen gedag zeggen enzo. Eigenlijk had ik het niet zo moeilijk met weg gaan, ik had er gewoon heel veel zin in. Die momenten dat ik iedereen ga missen, die komen vast nog wel. Ik ben nog maar een paar uur weg en ik zie alleen maar woestijn als ik uit het raampje kijk. Het is min 67 graden buiten. Het is wel een raar idee dat ik in het vliegtuig zit. Dat betekend dat ik drie maanden familie en vrienden niet zie. Maar ook 3 maanden geen nederlandse kerkdienst , geen bijbelstudie’s, maar gelukkig weet ik dat God er wel is en de Heilige Geest in mij is. Tot nu toe gaat alles prima. Het lijkt hier wel een hotel. We kregen lekker wat drinken en rond half 1 middageten. Lekker garnalensalade en pasta met een broodje kaas. Tussendoor werd ik verrast door een warm doekje die naar lavendel ruikt. Net kwam er iemand een ijsje brengen, dus ik heb niets te klagen. Straks nog wat eten en we gaan over 3 uurtjes landen. Dan is het bij jullie rond een uur of 19.00 maar in Kenia al 21.00 uur. Daarna gaan we onze koffers opzoeken en onze visum stempelen, waarschijnlijk na een lange rij komen we dan de Nederlandse coaches tegen en gaan we naar het Shaloom huis, daar gaan we slapen, twee daagjes. Dat is een internationaal huis, met allemaal jongeren uit allerlei landen, dus vast gezellig! Bedankt voor alle lieve berichtjes, en degene die ik niet gesproken heb GELUKKIG NIEUWJAAR!!! Ga iets moois met dit jaar doen en volg Jezus. Er komt nog een stukje achteraan, want we zijn prima aangekomen. Piet en Ineke stonden ons al op te wachten en alles ging zo voorspoeding. Daarna nog een supermarkt in gedoken en toen lekker naar het Shaloomhouse. Wel wat anders dan ik had verwacht, want waar zijn de internationale jongeren? We hebben onze telefoons geregeld en even kunnen bellen naar huis. Op dat moment vond ik kenia al geweldig, maar ik twijfelde wel een beetje over de periode van 3 maanden.
2 jan 2012 Nairobi: Vandaag een prachtige dag gehad! Nog nooit zoveel indrukken gehad als vandaag. Eerst begonnen met heen super lekker ontbijt. Gebakken ei met groente op geroosterd brood. En niet te vergeten warme chocolade melk (die cacaopoeder had ik wel thuis kunnen laten:P) Daarna zijn we beschermt met factoor 30, zonnebril en een fles water naar het weeshuis geweest voor de olifanten. Het was onze eerste kennismaking met het klimaat, de busrit was verkoelend maar al bij de olifanten stonden we in de zon. De olifanten van nog maar een paar weken oud kregen drinken met de fles, super om van dichtbij mee te maken natuurlijk. En om ze dan nog even aan te raken en er mee op de foto te gaan hoort er wel bij:P Daarna zijn we naar de kralenfabriek geweest maar die was helaas gesloten. Het is vandaag een nationale feestdag, omdat het nieuwjaar gisteren op zondag was hebben de Kenianen vandaag een vrije dag. Onderweg zien we steeds een stukje meer van Kenia. Ik heb mijn ogen uitgekeken. De apen lopen hier langs de weg. Zo als verwacht kan je langs de weg van alles kopen, allerlei soorten eten, plantjes en bedden. Na een hapje eten, wat erg lekker was, zijn we naar de giraffen gegaan. Leuk om die aan te raken, te aaien, eten te geven enzo. Ze likte het eten van onze mond. (als je dat niet begrijpt dan laat ik je een keer mijn filmpje zien, iets wat wel gaaf is om gedaan te hebben) Op de terug weg zijn we langs de slums van Nairobi gereden. We mogen er niet in, want dit is te gevaarlijk voor ons momenteel. Maar als je er langs krijgt, krijg je al wel de indrukken. Pas na 5 minuten kwam het bij mij ‘binnen’. Echt bizar hoe wij in Nederland leven, in vergelijk met de mensen in de sloppenwijken. Voor maar 20 euro kan je een heel gezin de mogelijkheid geven om een jaar naar het ziekenhuis te mogen. (dus wie iets specifieks wil sponsoren..) De sloppenwijken zijn wel hartverscheurend en laten het contrast zien. Toch zag ik een jongen die met een vuilniszak en twee stokjes een vlieger had gemaakt. Deze jongen liet me zien, dat hij niet opgeeft, gaaf he! We zijn ook nog even een boodschap wezen doen. In de supermarkt heb ik ook echt mijn ogen uit gekeken. Alles gaat heel langzaam, en zo onlogisch als wat. Net een lekkere pizza op die voor ons in de oven werd gebakken. Morgen vertrekken we naar Kisumu, dat zal wel een lange busrit worden, dus ik ga lekker slapen! Ps: Kenia is een geweldig land!
3 januari 2012 Nairobi – Kisumu: Vandaag zijn we op tijd uit bed gegaan omdat we van Nairobi naar Kisumu moesten reizen. Onderweg was er genoeg te zien. Van zwaaiende kinderen tot gekantelde vrachtwagens. We kwamen langs de Riftvalei waar we even zijn gestopt. De weg was best goed, ik kon zelfs nog even slapen in de bus. Na een paar uurtjes kwamen we aan op een hele bijzondere plek. Het Navasjalake vol met wilde dieren. Prachtig om met een bootje de natuur in te trekken. We hebben nijlpaarden gezien en heel veel mooie vogels zoals een adelaar en een ijsvogel. We zijn ook even aan wal gegaan en daar hebben we nog meer dieren gezien: zebra’s, giraffen, impala’s, gnoe’s, en waterbokken. Het was echt adembenemend om daar een poosje door te brengen. Terug in de bus kregen we steeds meer te zien van de plaatselijke bevolking. Onderweg hebben we een maiskolf gekocht die ze aan het raampje van de bus verkopen, best grappig. Toch was het wel een groot contrast, veel Kenianen zwaaien naar ons. Het is onvoorstelbaar hoe ze hier leven in vergelijking met Nederland. Ik heb wel veel respect voor deze mensen, ze zijn echt volhouders volgens mij. Het was maar goed dat ik niet alle verhalen wist van de mensen waar we langsreden, want je kan niet iedereen helpen. We hebben lekker frietjes gegeten en Cosulata (keniaanse coach) ontmoet. Daarna in Kisumu nog ‘even’ de supermarkt in geweest en toen naar Pandas Paradijs. Het is hier echt mooi, mijn koffers zijn al uitgepakt en ik lig gezellig met Lieke op de kamer. Net even een kopje thee gedronken met een stroofwafel erbij ;-) Nu ben ik moe, dus ik ga lekker slapen!
4 januari 2012 Kisumu: Wat is het hier genieten zeg! Lekker uitgeslapen. Milicent (keniaanse coach) kwam naar het panda’s paradijs. Ook Sammy onze tuktuk rijder kwam aan. We zijn met 3 tuktuks naar emigration geweest om ons aan te melden. Op de terug weg zijn we langs de markt gegaan om verse groente te halen. Die markt is wel iets voor mij zeg! Overal kraampjes en iedereen loopt door elkaar. Al snel ontdekte we de kippen die voor de kraampjes lagen : levend. Tot mijn verbazing houden ze het hier vast als een bos bloemen. Ze waren wel een beetje verbaast omdat ik terugdeinsde toen ze een kip op mijn voeten legde. Hier is het heel normaal, een kip kost 1000 shilling dat is ongeveer 10 euro. Op de markt wordt je door iedereen aangesproken en de meeste mensen hebben veel belangstelling voor je. Overal waar ik de Kenianen heb ontmoet zeggen ze wees welkom enzo. En dat voel ik me zeker! Terug op het compound is het echt genieten. Wat een prachtige tuin, echt een mooie plek om door te brengen. Het zwembad hebben we al bekeken maar het word schoongemaakt, die ga ik straks eens eventjes proberen. De planten zijn hier echt heel erg mooi, dus ik vermaak me hier wel. Net even een potje gevolleybald met de bewaker er de tuinmannen, gezellig. Ik heb mijn plekje hier wel gevonden. Nu ben ik even aan het kijken of het internet het doet. Groetjes
5 januari 2012. Hier in Panda’s Paradijs is het echt lekker wakker worden. Na een ontbijtje wilde we weg gaan, alleen Millicent was er helaas nog niet. Daarom even de planning omgegooid en eerst naar de school gegaan waar Max gaat stage lopen. Wat een prachtige kids zeg. Het is een privé school dus de kids zijn goed verzorgt. Al geeft er 1 kind een hand dan komt iedereen op je af. We hebben een rondleiding gehad van de bazin. Daarna zijn we naar de Luthrenschool geweest. Daar ga ik aanstaande maandag stagelopen. De gehandicapten zijn van ongeveer van 8 tot 22 jaar. De kinderen kwamen naar ons toe en ik kreeg gelijk tranen in mijn ogen. Ik werd aan het hand meegenomen en heb een groot deel van het terrein gezien. Geweldig hoe vrolijk de kids zijn, maar echt met ze praten lukte nog niet. Ik heb de slaapvertrekken gezien, maar daar werd ik niet heel vrolijk van. Gelukkig gaan Piet en Ineke (nederlandse coaches) er al wat voor regelen. De klaslokalen zijn erg klein. Er zitten iets meer dan 100 gehandicaptenkinderen/leerlingen op de Luthren, die vormen 10 klasjes. Ik ben erg benieuwd of ze les krijgen en hoe dat gaat want nu liepen ze overal rond. Ik ben ook nieuwsgierig naar het niveau van de leerlingen en hoe er met hen om wordt gegaan. Best een uitdaging om daar maandag heen te gaan. We mochten allemaal iets schrijven in een boek, dat is gebruikelijk dat alle gasten daar hun naam in schrijven. De bazin is erg aardig, ze is in 2002 naar Nederland geweest. En raad een, in Kinderdijk. Ze was erg aardig dus hoop haar nog vaker te zien. Ook zag ik al dat ze eten aan het koken waren, misschien neem ik toch maar zelf brood mee:P Maar ik hoop jullie volgende week over de Luthren meer te kunnen vertellen. Vol van die indrukken zijn we verder gegaan met de Tuktuk. Sammy reed ons, met nog twee andere. Daarna zijn we in het weeshuis geweest. Het was net tijd voor het middagdutje maar we mochten wel even kijken. En bij kijken bleef het niet want veel kids werden wakker. Wat een schatjes zeg. Er is ook een groep waar de kids zitten die een beperking hebben, waar ik opnieuw een brok in mijn keel. Daar hoop ik ook echt een dagje mee te lopen. De andere kids lagen lekker in hun bedje. Het was een prachtige plek en super schoon. Bijna net zo als in Nederland, dus wel super luxe. Opnieuw in het boek geschreven en met de tuktuk naar het ziekenhuis gegaan. Daar konden we niet terecht dus even een hapje gegeten op het compount: thuis ;-) Het ziekenhuis is er vlakbij, dus daarna zijn de meiden die in het ziekenhuis gaan stage lopen daar terug gegaan. (helaas zonder succes) Met Manon Rita en Elles ben ik boodschappen wezen doen. De tuktuk aanhouden was niet zo’n groot succes. Daarom hebben we Sammy gebeld en die kwam meteen. En die is echt altijd vrolijk, echt gezellig. In de supermarkt wisten we al aardig de weg, het wendt hier snel. Alleen sammy moest iemand anders wegbrengen dus hij had iemand anders geregeld. Toen we uit de supermarkt liepen kwamen er verschillende mensen naar ons toe. 1 vertelde ons dat we met hem mee konden en dat hij door sammy gestuurd was. Ik vertrouwde het niet helemaal, dat bleek ook zo want bijna direct kwam iemand anders aanlopen. Hij was door sammy gestuurd en wist er meer vanaf. Toen we de tuktuk ingeladen hadden met boodschappen konden we vertrekken, um waar heen ook alweer? Even de naam van het ziekenhuis nagevraagd en toen wist de rijder het ook. Terug in het panda’s paradijs lekker het zwembad ingedoken. Het is hier echt zo mooi! Net lekker gegeten dus het leven is hier echt goed. Wel bizar dat ik het hier zo goed heb maar dat er andere sterven van de honger. Ik hoop echt dat ik andere kan helpen met het geld wat jullie mij hebben toevertrouwd, is het niet op mijn stage dan is het wel ergens anders. Morgen gaan we naar Rangala, ongeveer anderhalf uur rijden, ik ben erg benieuwd! I luff you. Bye
6 januari 2012. Helaas is ons plannetje om een ochtendduik te nemen in het zwembad niet gelukt. Zoals gewoonlijk ging mijn wekker wel af, maar direct daarna besloot ik dat ik toch nog even bleef liggen. Daarna zijn we met de tuktuk naar het busstation gegaan. Daar hebben we gewacht om de acaciabus. Deze rijd ons van Kisumu naar Rangala (en andersom). We ontdekte al snel schattige meisjes die mooie kleren aan hadden. Wel jammer dat vrijwel alle meisjes hun mooie haren moeten scheren als ze naar school gaan. Een van de meiden had een plastictasje bij zich, met kippen erin. Na een poosje wachten hield het tasje het niet en moesten de kippen op schoot. De heenweg was gaaf, ik zat voorin de bus en kon precies alle kuilen in de weg zien aankomen. Ondanks het asfalt zaten er wel heel veel gaten in, ze rijden hier zigzaggend om deze te ontwijken. Ondertussen nog een dutje gedaan, het werd ondertussen wel steeds warmer. In rangala zagen we eerst een stoffige oranje weg die we moesten uitlopen. Vrijwel alle stage’s liggen aan die weg en ook ons compount met het huisje. Prima plek om te verblijven trouwens. Toen we daar aankwamen werden we direct welkom geheten door de kids van de nursery. Wat een schatjes, ze houden allemaal van knuffelen en spelletjes spelen. Daarna zijn we naar ons huisje gegaan, maar je kan wel huis zeggen. Ik dacht dat het heel primitief zou zijn maar het valt reuze mee. Iedereen heeft een eigen kamer en we hebben een keuken met woonkamer, ja best goed uit te houden denk ik. Wel is het warmer dan in Kisumu, dus het zwembad zouden we wel missen. Na een slokje drinken zijn we naar het babyhome gegaan, dat was wel 10 stappen lopen ;-) We werden zo warm welkom geheten, niet normaal. Ze zorgde echt goed voor ons, we kregen snoep, masabi (of hoe ze ook heten, dat zijn soort van driehoekige oliebollen zonder rozijnen) thee, koffie, limonade en bananen uit de eigen tuin. Ook waren er vrijwilligers uit Australië en Zweden die we hebben ontmoet. De kids vinden het echt geweldig om te knuffel, maar helaas hadden we niet zoveel tijd. Daarom zijn we de straat uitgelopen en kwamen we bij de boyschool. Ik heb nog nooit zoiets gezien. Rond de 400 kids kwamen naar ons toe rennen. Een fototoestel of camera vonden ze echt prachtig. Daarna gingen er een paar voetballen en iedereen rende het veld op, geweldig om te zien. Max gaat hier stage lopen voor het eerst een Cellebeek studend. De directeur hield een praatje en hij vertelde dat hij het discriminatie vond dat ze andere jaren geen student kregen, ze waren er jaloers op. Daarom gingen ze nog beter hun best doen, en nu komt hun droom uit: ook zij hebben een student. Hij werd echt zo welkom geheten dat we er ontroert van werden. Ook vertelde ze met trost de computer die ze hebben gekregen, max mag hen gaan uitleggen hoe ze er mee moeten omgaan. Na deze geweldige ervaring zijn de naar de girlschool gegaan. Deze scholen doen grote activiteiten wel eens samen. De meiden waren wat afwachtend en verlegen. Ze hadden middagpauze die volgens mij wel 2 uur duurt. Lekker elastieken en spelletjes spelen. Ook hier zag het er erg leuk uit, een goede stageplek volgens mij. Van andere hadden ze een televisie gekregen waar ze helemaal trost over vertelde. Daarna hebben we ook weer iets lachwekkends mee gemaakt, we gingen met de matatoe (klein busje) naar de Equator. De matatoe word echt volgepropt en er kunnen wel 25 mensen in zo’n busje. De Equator was voor vele wel even schrikken. Ik ga daar stage lopen dus ik heb het even rustig bekeken. Ik zag al snel de palmbomen van een stagiaire die er voor mij is geweest: gaaf gedaan! De cliënten vind ik echt geweldig, wat een schatjes, daar kan ik wel wat mee. Het niveau ligt nog aardig hoog en zware handicapt ben ik nog niet tegen gekomen. Niet alle studenten waren we al, ze zijn namelijk naar huis gegaan voor een lange vakantie. Er zijn rond de 100 cliënten en 8 docenten. Ik schrok er wel even van toen ik een heel gebouw leeg zag staan, ze hebben geen geld om het project te starten. Ze wilde er naaimachines neer zetten zodat er in de avonduren nog lesgegeven kan worden. Dit was meer bedoelt voor buitenstaanders dan voor de leerlingen van de Equator. Alleen er zijn wat problemen, want het is veel te gevaarlijk om ’s avonds nog over straat te gaan. Daarnaast is er gewoon niet genoeg geld voor. Gisteren had ik het nog over de bedden in Kisumu die vies en oud waren maar dit is echt te bizar. 9 van de tien bedden heeft geen matras en als er al een matras ligt is het een schuimblok zonder hoes, gerafeld, oud en kapot. Ook werd ik gewezen op de wc en douche en daar werd ik wel even stil van. Er lagen drollen in de douche en de douche was zo enorm smerig. Er hing een onderbroek die er al jaren kan hangen. Ook de wc was niet veel beter, moet ik daar naar de wc? Ik ben heel nieuwsgierig hoe er les wordt gegeven en wat het niveau is van de cliënten. Waar het grote deel negatief was zag ik me hier wel lopen. Ik kan hier wat betekenen dacht ik gelijk, of dat echt zo iets zal ik over 10 weekjes weten. Op de terug weg kwam ik cliënten tegen die water aan het halen waren, zonder begeleiding… Gelukkig of ik niet met de matatoe, want vandaag zaten ze terug ook allemaal vol. Daarom zijn we maar even gaan lopen en tot er eentje kwam. Gepropt in het busje met veel te veel personen viel mijn oog op een klein babytje. Het was nog maar één week oud, zo schattig! Terug op het compount zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Daar zag ik veel lege bedden en een paar zieke mensen. De verloskamer zag er mooi Keniaanse uit en het werd goed schoon gehouden. We zagen een kindje die nog niet lang geleden geboren waren, maar ik voelde me bezwaart om lang te blijven omdat de ze zich flink beroerd voelde. We zagen een klein kindje die net binnen was gebracht, ze kreeg een infuus in haar hoofdje. Via het ziekenhuis kan je naar het weeshuis gaan en bij ons huis komen. We mochten nog even kroelen met de kids van het weeshuis. Als ik niets te doen hebt ga ik daar wel heen! Carolien en David, als alles goed mag gaan, ben ik daar als de kleine wordt geboren, ik zoek daar wel afleiding tot ik jullie weer live zie, goed? Op de terug weg was ik echt zo moe, je moet echt goed blijven drinken en eten anders voel je je snel lamlendig. Na een uurtje werd ik wakker gemaakt door Max, ik sliep bijna op de schoot van mijn Keniaanse buurman. Toen ik wakker was konden we even een praatje maken, het was wel prima. Thuis in Kisumu ben ik direct onder de douche gestapt. Ik was erg moe dus ging even in bed liggen, ik sliep direcht. Daarna lekker pannenkoeken gegeten (met poedersuiker ;-). Nu beetje internetten (de verbinding is wel heel snel) en relaxe, t is al weer over 11 dus straks lekker mn bedje in. Hoe is het in Nederland, hier vertellen we dat het nog steeds waait en regent, klopt dat? Hier niet voor te stellen, het is hier echt warm. Groetjes
7 januari 2012. Lekker uitgeslapen vandaag. Daarna naar de masaimarkt vertrokken. Dat is echt geweldig! Een klein straatje met allerlei kraampjes. Op alles kon afgedongen worden, geweldig! Armbandjes voor 30 cent, genoeg om je ogen uit te kijken. Een man liet zien hoe hij de versiering maakte van krukjes. Kraaltje voor kraaltje slaat hij in het hout, echt vakwerk. Ze verkopen ook siraden gemaakt van papier, vet gaaf. Ze waren nog aardig beschaaft en het afdingen ging leuk. Daarna zijn we naar de supermarkt vertrokken even gepind en in een tentje een hapje gegeten, smaakte goed. Dus ik verhonger hier niet hoor :) Daarna nog ff een boodschap gedaan. Ik ben namelijk mijn borstel vergeten dus daar ben ik even naar op zoek geweest, heel de winkel door gelopen maar nog niet gevonden. Verder die dag niet zo veel gedaan, lekker gezwommen enzo. ’s Avons zijn de naar de ruftof (geen idee hoe je het schrijft) gegaan. Als het hier donker is zitten alle mensen bij die kraampjes met een olilamp. We hebben bij de ruftof lekker gegeten. Vet mooi balkon en super gezellig natuurlijk. Ik had een visje en dat smaakte wel oke. Maar pap, u maakt het lekkerder hoor! Maar voor 5 euro kan je haast niet koken. Daarna zijn we nog even gebleven, maar we kregen de andere niet aan het dansen. Terug met de tuktuk was nog best een beetje eng. Gelukkig had Sammy iemand gestuurd die we wel konden vertrouwen. Daarna lekker gaan slapen.
8 januari 2012. Mijn eerste zondag in Kisumu, hoe zou die verlopen? Eén ding is zeker het is totaal anders als in nederland. Ik ben een beetje bijtijds op gegaan en genoten van de mooie tuin. Het is zo lekker rustig met mooie vlinders enzo. Daarna zijn we naar de kaboymarkt geweest met lieke en piet en ineke. Dit is een markt met allemaal tweedehands kleren. Ook kan je balen kleren kopen om daarna weer door te verkopen. Deze markt is er alleen op zondag en daar verdienen de mensen een centje bij. Daar heb ik afgesproken om een dagje mee te lopen met een tandarts assistent, ik ben benieuwd. Piet en Ineke hebben een bed bestelt, wel grappig hoe dat gaat. Je betaalt eerst de helft en daar koopt hij de materialen van volgende week kunnen ze het bed ophalen. Daarom is het wel goed om mensen te hebben die je kunt vertrouwen, want ze kunnen je zo belazeren. Bij de markt in een cafeetje een soda gedronken. Een café van 2 vierkante meter en een koelkast. Geweldig om te zien hoe enthousiast de mensen zijn om te verkopen. Bergen met kleren worden omgegooid en gesorteerd. Tegenover de markt is een katholieken kerk. Daar ben ik even heen gegaan, wel vet anders. Heel de kerk zit vol en voorin stonden mensen te dansen. Daarna was er iets waarvan ik niet kon ontdekken of het een gebed was of preek. Buiten stond alweer de volgende groep te wachten met geschenken. Met veel wierook en water kwamen ze de kerk binnen en weer nieuwe mensen kwamen de kerk binnen. Ik verstond er geen woord van, maar ik keek wel mijn ogen uit. Iedereen zag er vet netjes uit en alle kleine kinderen liepen er ook rond. Na de kerk rustig een Nederlandse preek geluisterd en een praatje gemaakt met de tuinman. Hij gaat elke zondagochtend om 6 uur naar de mis en ik mag een keertje mee. Debewaker moet elke zondag werken dus die kan niet naar de kerk, de andere uit zijn kerk bidden dan voor hem. Sammy die gaat naar de babtiste gemeente en daar ga ik ook heen. Ook ga ik nog een keer naar een engelse kerk een een protestanse kerk. Dus ik ben benieuwd. Daarna rustig aan gedaan. Er zijn twee nederlandse meiden aangekomen die hier een maandje zijn voor hun eigen project, dat klinkt wel gaaf. Leuk om die verhalen ook te horen. Helaas vertrokken rond 3 uur Lieke, Max, Manon en Rita naar Rangala, daarna was het gelijk stil. Net noedels gegeten maar dat is niet echt mijn ding. Op de zondag mis ik de thuis wel, het is hier wel totaal anders. Maar vanavond hoop ik te gaan skypen met mijn bijbelstudiegroep, want dat mis ik nu de komende 3 maanden. Daarna lekker slapen want morgen is mijn eerste stage dag op de Luthren, poeh ik ben erg benieuwd! Groetjes aan iedereen enne het klinkt misschien raar maar hier is alles anders, als je in Afrika bent geweest dan begrijp je dat misschien.