week 3

15 januari 2012 zondag:
Voordat Sammy er was heb ik lekker voor mijn huisje gegeten. (trouwens een prachtige plek om de Bijbel te lezen) De tuin is het moois in de morgen dus daar heb ik echt van genoten. Totdat Sammy kwam om naar de kerk te gaan. We zijn naar een protestantse Engelse kerk geweest. Zo, dat was echt genieten zeg. Van 9 tot 10 is er Bijbelstudie. We kwamen iets voor 10e binnen dus we waren achter in de kerk aangesloten. Het ging erover dat we in de eindtijd leven en we als een bruid mogen wachten op Zijn terugkomst. Wij kunnen de wereld niet veranderen (hoe toepasselijk voor mij:P) God blijft tot ons spreken alleen soms begrijpen wij dat niet. De mensen werden opgeroepen om elkaar te helpen en daarnaast ook te accepteren dat andere jou helpen. Toen was de Bijbelstudie afgelopen en snapte ik het even niet, iedereen stond om en begroette elkaar, was de kerk nu al afgelopen? Nee, de kerk moest nog beginnen. De PowerPoint ging aan en werd gevraagd om meer naar voren te komen om leggen plekken te voorkomen. Eerst leek de kerk niet zo vol maar uiteindelijk zat toch elke bank vol. Het was een grote zaal, meer loods, die versierd was met doeken en spreuken. Bijv. Jesus our God of Come let have a celebration. We begonnen de dienst met zingen, het keyboard kwam tevoorschijn en er stonden verschillende mensen te zingen op het podium. Dat klonk toch gaaf! De liederen waren lofprijzingen en veel herhaling. Wel gaaf dat het in het Engels is, en dan ook nog met beamer! Soms zongen we iets in het Swahili ’s en vertaalde Sammy het voor mij. Bijvoorbeeld Amefanta maajaba sifuni Jina lake dat betekend God has done great things, bless His Holy name. Bwana betekend Lord. Tunakua budu Bwana is we are praise the Lord. Ik keek mijn ogen uit. Hier zijn ze lekker enthousiast en vrij. Ze klappen hier veel, ook na een gezongen lied. Soms was de muziek wat zachter en begon iedereen zachtjes tegen God te praten. Je hoort ze ook amen zeggen, maar dat herken ik wel van andere landen. Daarna kreeg ik weer allemaal handen naar mij toe. Ook moesten alle mensen die voor het eerst waren gaan staan en werden welkom geheten. Toen werden alle juffen en meesters naar voren geroepen en werd er om een zegen gevraagd. Er waren wel 18 docenten voor de zondagschool. Toen werden alle kinderen meegenomen naar een andere plek en kon de preek beginnen. De voorganger was Charles Onlyango. En we lazen uit Jeremia 23 en Efeze 4: 14-16. Wij zijn het lichaam van Christus. God werkt in ons en we willen dat iedereen god leert kennen. De kerk is niet zomaar een kerk maar daar heeft God een plan mee. God weet wie er oprecht van Hem houdt. Merken wij al dat God spreekt? Tussendoor zegt de voorganger opeens: vertel degene die naast je zit dat je niet in Gods huis mag slapen. (en dat vertellen de mensen dan ook aan elkaar) Daarna neemt hij mij als voorbeeld. Als ik een kind zou hebben zou dat hetzelfde nodig hebben als een kind hier in Kenia. Zo moeten wij ze ook uit de Bijbel vertellen zodat de kinderen het kunnen leren. Het is belangrijk om samen te strijden en elkaar op te zoeken. Want God bouwt Zijn gemeente en verspreid. (iedereen bewoog mee met gebaren) God zegent ons en we hebben allemaal een andere positie in het Lichaam van Christus. Toen was de kerkdienst afgelopen en tot mijn verbazing gingen we niet meer zingen. Na de kerk kwamen nog veel mensen naar me toe en maakte ze een praatje, ze zijn erg vriendelijk. Sammy kent veel mensen dus dat was wel gezellig. Ook zag ik nog een blanke die uit Amerika kwam. Verder waren kinderen van New life home trust, dat is de stageplek van Elles. Veel mensen moesten toch eens weten of ik dat ook bij die groep studente hoorde. Sammy werd overal hartelijk begroet, hij is een goede man vinden vele. Sammy is zelf katholiek en ik was er niet helemaal uit of hij ook nog om 6 uur vanochtend naar zijn eigen kerk is gegaan. Na de kerk waren de andere meiden net wakker en zijn we het zwembad ingedoken. Het zonnetje is hier lekker dus ik heb er goed van genoten. Ook nog even teruggetrokken in mijn huisje en een Hollandse dienst beluistert. Rond 5 uur zijn we vertrokken naar Kiboko bay. Dit is een plek aan het Victoria lake. Voor het eerst heb ik echt goed het meer gezien en het is echt enorm groot. 3 x zo groot als heel Nederland. Er stond een windje dus ik vond het prachtig. Ik heb daar passievruchten shake op, zo lekker met salade. (voor het eerst in Kenia komkommer op: lekker) We wilde de zonsondergang bekijken maar helaas kwam er een wolk voor. Toch heb ik echt genoten. Er liepen wel heel veel buitenlanders. Je ook zwemmen daar, dus ik vond het wel een mooie plek. Het was wel een hobbelweg om daar te komen, gek maar ik kan er wel van genieten. Op de terugweg hebben we wel 10 minuten midden in chaos van Kenia gestaan. Ik keek mijn ogen uit want alles ging door elkaar. De rijbanen waren ver te zoeken en je zag mensen met karren, kraampjes die opgepakt werden, fietsers, brommers, tuktuk’s, matatoe’s en auto’s. Alles kriejoelde door elkaar en we konden geen kant op. Geweldig om dat stukje van Kenia ook gezien te hebben. Net nog even rustig aan gedaan en ik ga zo slapen. Ik heb zin in morgen!
16 januari maandag. Jippie, weer naar stage. Ik ben helemaal gewend en vind het hier echt gaaf. Helaas was Elles nog niet lekker dus is ze een dagje thuis gebleven. Op mijn stage komen de kinderen al naar me toe rennen en laten me de hele dag niet met rust :P Gelukkig luisteren ze wel goed en kan ik me goed schuilhouden als ik er even geen zin in heb. Ik heb vandaag meegekeken in primary one. Daar had ik vorige week ook al even meegekeken maar nog niet echt goed. Victor is echt mijn maatje en zit in deze klas. Heb ik al over hem verteld? Tijdens de zwangerschap/geboorte was er iets niet goed met de navelstreng waardoor hij gehandicapt is. Hij mist iets (geen idee wat) in zijn mond waardoor hij veel slijm verliest, niet kan praten en niet zomaar lokaal voedsel kan eten. Vanaf het begin vind ik hem heel bijzonder omdat hij echt een doorzetter is. Hij lacht altijd terwijl veel kinderen hem meiden vanwege zijn slijm. Naar hem zit cheryl die een beetje de kat uit de boom kijkt maar wel heel lief is. Ook gideon is verlegen maar een leuke jongen, die best slim is. Hij was een streetboy (zwerver) maar is opgevangen en wordt nu gesponsord. Valary is me vanaf de eerste dag al opgevallen, ze is verlegen maar is best slim, die zou ik zo in mee willen nemen :) Olela kan veel lol hebben maar luistert niet en weet niet wat kan en wat niet kan. Er was het weekend wat voorgevallen tussen Olela en Philemon waardoor Philemon wel erg stil was. Ik had ze niet meer bij elkaar in de klas gezet en laat staan naast elkaar, maar ja hier is het Kenia. Later kwam Isabella ook binnen, je zag dat ze genoot om weer naar school te gaan. Tot mijn verbazing kregen de kinderen echt klassikaal les en vond ik het leuk om mee te kijken. Nummer 1, 2 en 3 werden op het bord geschreven en uitgelegd. Op de tafels werden de letters geschreven en ze kregen flessendopjes om ze over te trekken. Daarna kregen de kinderen een schrift waar we de cijfers in schreven, deze mochten de kinderen in kleuren. Best leuk om te zien hoe ze dat doen. Ik vroeg me wel af of het nog verder ging dan alleen de eerste letters en cijfers, want ik heb nog geen kind gevonden die kan lezen of schrijven. In deze klas is ook een tafel waar winkeltje gespeeld kan worden. Ze trainen hier vooral de vaardigheden dus dat spreekt me wel aan. De kinderen kregen nog even tijd om te spelen. In de pauze heb ik porisch geproefd. Ik vergelijk het een beetje met Brinta met water maar het kan er ook anders uit zien. Dat is vies… Gelukkig had ik een hapje gepakt in plaats van een hele beker. Na het middageten is het tijd om tanden te poetsen. Aangezien de les om 2 uur begint en rond half 3 weer afgelopen is, is tandenpoetsen het enige wat ze de middag doen. Maar na die tijd vermaken we ons ook best. Het was tijd om te spelen dus eerst heb ik tikkertje gedaan met de kinderen, liever gezegd pakkertje. Want iedereen rende voor mij weg en ik ging ze één voor één pakken. Eén jongen kan zoooo hard rennen, echt een Keniaan. Ik kan hem met geen mogelijkheid bijhouden laat staan inhalen. Je kunt wel bedenken hoe mijn witte broek er daarna uit zag. Ik zat net even uit te hijgen en toen kwam Susan aan met springtouwen. Helemaal leuk natuurlijk dus we hebben de kinderen nog een uurtje vermaakt. Leuk om te zien dat de kleine kinderen er allemaal bij willen zijn, ook al kunnen ze niet meedoen. Moe maar voldaan kwam Sammy mij ophalen. Thuis mijn stoffige broek omgewisseld voor mijn bikini. Met eten wilde we kipsaté eten maar satésaus van pindakaas was niet helemaal een succes. Gelukkig wel lekker gegeten en daarna lekker geluierd. Ook nog even geskypt en toen ik terug liep naar het huisje van de andere lagen die al op bed. Dus lekker mijn bedje opgezocht.
17 januari dinsdag. Slapen gaat hier prima maar toch had ik er echt geen zin in om uit te komen. Steeds mijn wekker wat later zetten (wie komt dat bekend voor?) Maar Sammy is er vaak pas rond 8e dus dat is wel handig. De chocoladecornflakes met melk vliegt er hier doorheen. Op stage had ik afgesproken om weer bij Primary one te kijken omdat ik wel benieuwd was daar de godsdienst les. Dat zou om 11 uur zijn en dat had ik met de docent afgesproken. We begonnen de dag zoals gewoonlijk met de opening (blijft leuk om te zien!) en daarna kregen de kinderen materialen om mee te spelen. Blokken, strijkkralen, speeldieren enzo. Eigenlijk zat ik te wachtten tot na de pauze maar dat liep zoals ik had kunnen verwachten even wat anders. Want er kwamen bezoekers langs en opeens stonden er allemaal bankjes in het gras. De kinderen moesten er allemaal gaan zitten dus ik dacht: wat zullen we nu krijgen? Indrukwekkend om te zien hoe geduldig de kinderen kunnen wachten. De bezoekers had ik al gezien, ze komen uit Amerika en zijn sponsoren van de Luthren. De kinderen zongen een lied voor hen en iemand bedankte te kinderen. Daarna werden alle docenten verzocht om naar binnen te gaan en werd er van alles gezegd. (bedankt docenten dat wij dat hebben kunnen omzeilen met de bezoeken) De bezoekers werden al koningen behandeld terwijl er niemand was om naar de kinderen om te kijken. Het was wel interessant want ik had al even een praatje met hen gemaakt. Ze sponsoren ook een andere school waar het er iets anders aan toe gaat, daarom kwamen ze hier kijken hoe ze het moesten aanpakken. Het belangrijkste hier is volgens mij water, dat kan je drinken en kan je de hygiëne (in Keniaanseterm) waarborgen. Daarna bleven de kinderen nog steeds zitten en verroerde niemand zich. Het was tenslotte bijna etenstijd dus de kinderen moesten nog maar even een kwartier stil blijven zitten. Tijdens het eten heb ik heel de tijd met Susan zitten kletsen, wat een bijzonder verhaal zeg. Ze is bovenin Kenia geboren, bij de grens van Sudan. Daar was het heel onrustig (en is het nog steeds volgens mij). Ze heeft haar ouders niet gekend en was al heel jong wees. Haar oom heeft haar meegenomen naar Kisumu om te overleven net als een broer van haar. Haar broer is op de straat terecht gekomen en heeft ze 6 jaar geleden voor het laatst gezien. Zij is van jongs af aan naar school gegaan en is echt een doorzetter. Op een gegeven moment is haar oom verhuisd en vroeg hij of ze voor haar zelf kon zorgen. Ze had een plek om te wonen en school werd betaald. Ze is namelijk gesponsord door iemand uit Canada via Compassion. Haar oom gaf haar maandelijks een paar euro om te overleven. Daarnaast kreeg ze eten op school maar daar moest ze wel voor betalen. Soms had ze geld om ugali of suiker te kopen en verder at ze 1 x per dag. Ze woonde op een school waar ze vroeg haar matrasje weg moest stoppen omdat de kinderen kwamen. Daar heeft ze contacten opgebouwd met andere kinderen en zo overleefde ze. Een paar jaar terug is heeft ze op het terrein van Compassion een bijbaan gevonden. Elke zaterdag geeft ze les aan kinderen en daar krijgt ze 400 shilling voor. Daarvan kan ze nu overleven want ze is nu 22 en moet voor haar zelf zorgen. Ze is bijna klaar met haar studie en wil nog naar de universiteit. Haar ogen begonnen te glimmen toen ze er over vertelde. Ze heeft een hele goede mening en ik heb echt respect voor haar, wat een verhaal! Na dat verhaal was de pauze al weer over en ben ik terug naar de klas gegaan. Helaas kwam er geen Bijbelverhaal meer, maar dan hoef ik dat ook niet zomaar zelf te doen. Ze wilde me al voor heel de school een Bijbelverhaal laten vertalen maar daar heb ik toch even voor bedankt. Victor had een vieze broek dus die moest verschoond worden. De docent zocht iemand die dat kon doen maar had uiteindelijk een leerling de opdracht gegeven. Zomaar buiten werd hij uitgekleed en gewassen met ijskoud water, echt bizar. Met stukjes touw en een stuk zeep werd hij gewassen en in het zonnetje gedroogd. De kleren worden ook gewassen en op een struik gelegd. Ik heb wel bewondering voor die leerling, het ging prima en ik had er niets op aan te merken. Hij zag dat ik stond te kijken dus hij vroeg me om te helpen. Bizar dat de docenten er niet eens naar om kijken. Na 20 minuutjes stond Victor weer schoon (althans in vieze kleren van de vorige dag) in de klas en was de les afgelopen. Daarna was het tijd om te dansen en hebben we ons best vermaakt. Het was voor mij alleen erg warm in het zonnetje dus ben het daarna van een afstandje gaan bekijken. Toch was het niet zo’n slim plan om het te willen filmen want zo stonden er weer 20 leerlingen om me heen. Daarna nog even naar de Nakumat (supermarkt) geweest en toen was ik echt wel moe. Elles en Sammy waren er nog niet dus ik stond daar en telkens kwamen er mensen vragen of ik niet een lift wilde. Gelukkig bracht Sammy ons naar huis en ben ik gelijk om de bank gaan liggen. Daarna even gezwommen. We wilden maaltijd salade eten maar helaas was het witte kool. Daarom heb ik dat maar door de macaroni gegeten die we nog in de diepvries hadden. En met een soepje smaakte dat prima. Ook weer lekker watermeloen en ananas op, echt smullen! Strakjes lekker slapen en morgen misschien mee naar de stage van Elles. Daar zijn ook kinderen met een beperking en ik vond het bij het bezoek al prachtig vandaar. Ik dacht dat kan ik beter nu doen want over een paar weekjes wil ik niet meer weg van de Luthren:) ( Nu ook al niet maar het gaat nu nog makkelijker)
18 januari 2012 woensdag. Deze ochtend was Sammy aardig vroeg. Hij heeft ons afgezet bij New life home trust, de stage van Elles. We hadden nog geen toestemming gevraagd maar zagen niemand die er echt over ging dus ik ben maar gewoon met Elles mee gegaan. We kregen een schort om en begonnen bij de baby’s. Het was een beetje lopende band werk, de kinderen werden uit bed gehaald en uitgekleed. Daarna gingen ze in bad en werden ze bij ons gebracht. Wij gaven ze de fles en daarna mochten ze spelen. We gingen met de kinderen naar beneden om daar te spelen. Ik vond de kleine kinderen wel schattig maar na een paar uurtjes had ik het wel weer genoeg gezien. Ik zag de kinderen met een beperking dus daar ben ik even mee mee gegaan. We zijn wezen wandelen en dat was gezellig. Ik vind de kinderen echt leuk dus kon me helemaal uit leven. Het was wel super warm dus we zijn onderweg even langs de kant gaan zitten. De begeleiders hadden water met koekjes mee voor de kinderen en alles liep op rolletjes. Er waren er 5 in een rolstoel en de andere konden lopen. Ik lag uiteindelijk onderop de stapel en verschillende meiden lagen op mij. Ze vonden mijn haar wel interessant. Terug op het weeshuis werd gevraagd of ik weer naar boven wilde gaan want het was etenstijd. Daar was Elles en we hebben samen bij de peutergroep geholpen. Het gaat hier allemaal prima, niet echt op z’n keniaans. Alles is heel erg goed geregeld en alles word goed schoon gehouden. Na het eten kregen de peuters een schone luier en nieuwe kleren aan. Wij mochten helpen met uit en aan kleden. Daarna gingen ze slapen. Sommige baby’s waren nog wakker dus daar hebben we nog even mee gekroeld. Daarna moesten we bij het hoofd komen eten. Elles had me er al over verteld dus ik was voorbereid. Ze hebben ons meer dan een uur zoet gehouden, en eerlijk gezegd vond ik het nog best gezellig. Zij hebben een kindje geadopteerd maar dat kost voor hen maar iets van 2000 euro. We hebben het over van alles gehad. Het eten begon ik met gebed en ik zag ze soort van schrikken. Later bleek dat hij een pastoor is en niet voor zijn eten bid. Hij wilde geen aanstoot geven bij andere dus daar hebben we een poos over gepraat. (ook al zit ik in Afrika dan kan je gewoon mee praten) Daarna ben ik weer naar de kinderen met een beperking gegaan. Ze hadden schone kleren aan en gingen naar het klas lokaal. Ik keek mijn ogen uit, zoveel spullen. De dagen van de week stonden op de deur met de dag op woensdag (dus ze gebruiken het :) ) Ook zag ik tot mijn verbazing dat ze picto’s gebruiken. Ze begonnen aan een ronde tafel waar ze gingen verven. De docenten deden erg leuk mee en vertelde steeds welke kleur het was. De kinderen daar in tegen waren veel vervelender dan op de Luthren. Wel hebben ze het ontwikkelingsniveau van de Luthren. Het was erg leuk om er te kijken. Daarna werd alles schoon gemaakt en zongen ze er zelfs een liedje over. We gingen verder op de grond en zaten in een cirkel. Ze zongen liedjes en hielden elkaars handen vast. Dit is echt niet te vergelijken met Kenia, want alles is goed geregeld. Ze hebben hier net zoveel spullen als in Nederland en ze doen ook iets met de kinderen. Het was wel gaaf om een dagje te zien. Een kindje begon te zingen dat ze me gaat missen toen ik vertelde dat ik maar 1 dagje kwam. Ondanks dat de Luthren al erg goed geregeld is, is dit nog beter geregeld. Op de rolstoelen van de kinderen hangen kaartjes met de naam en wat ze leuk vinden en niet leuk vinden. Ook wordt de handicap erbij vermeld, goed geregeld dus. Om half 4 ben ik naar Elles terug gegaan en die zat nog bij de baby’s. Sammy heeft ons afgezet bij de supermarkt (ja, ik ga bijna elke dag maar we drinken flessen water van 5 liter) Bij thuis komst waren Naomi en Kayle al thuis en ben ik op de bank geploft. Het kan aan mij liggen maar het wordt met de dag warmen lijkt het. We hebben super lekker Hollandse pot gegeten. Gebakken aardappeltjes, wortels en vegetarische schnitzel. Strakjes nog even een film kijken en skypen. Morgen weer gezellig naar de Luthren en dan is het al weer weekend voor ons. De andere uit Rangala komen een weekendje terug dus dat is wel gezellig!
19 januari 2012 donderdag. Vannacht een beetje onrustig geslapen. Ik werd bijvoorbeeld wakker van een muggensteek. Toen ik opkeek lag net mijn voet buiten de klamboe. Het valt gelukkig nog mee met mijn steken dus ik mag niets klagen. Maar mijn bedje lag nog wel heel lekker vanochtend. Maar vandaag ben ik weer naar de Luthren geweest dus daar kom ik wel mijn bed voor uit. Sammy was erg laat dus de kinderen waren al begonnen. De morningcirkel is elke dag weer anders. Steeds komen er andere mensen naar voren en wordt er wat anders vertelt of gezongen. Sommige liedjes komen wel terug en de datum wordt altijd besproken met de kinderen. Maar nu kwam een juf en riep want andere juffen en meesters naar voren. Ze zongen een Engels lied. In Nederland heb je ook zo’n liedje, handen naar voren, vuisten maken, duimen omhoog etc. Deze was nog leuker en alle docenten deden mee. Uiteindelijk moesten ze hun tong uitsteken en zingen maar dat ging niet helemaal samen. De kinderen genoten er echt van! Ze gaan hier echt leuk met de kinderen om, je ziet dat ze echt van ze houden. Ik ben vandaag overal en nergens geweest. Eerst was ik bij workshop 2, de naailes. De docent kan dan ook alleen uitleg geven over het naaien en geen educatieve dingen aanleren. Maar vandaag was Susan (Keniaanse stagiaire) ook in de klas en die ging rekenen met de kinderen. In Nederland is alles gestructureerd door op verschillende niveaus les te geven, hier wordt er gewoon geïmproviseerd. Kan je niet mee komen dan krijg je een andere opdracht. Sommige kinderen konden reken sommetjes zoals 17 + 44 uitrekenen en dat vond ik erg knap. Een ander meisje wat de cijfers aan het leren en daar heb ik bij geholpen. Ze beginnen hier met 1 en gaan daarna steeds verder. Een ander meisje die kon 1 en 2 al schrijven maar bij de 3 maakte ze steeds een 2. Susan gaf haar daarna de opdracht om de 4 te schrijven maar dat mislukte helemaal. Daarna nam ik het over maar ik ontdekte dat ze maar met moeite haar potlood vast kon houden. We gingen wat oefeningetjes doen zoals lusjes maken, streepjes en slangetjes. De docent keek me wel even raar aan want die wil eigenlijk dat de kinderen direct begrijpen wat ze zegt en kunnen uitvoeren wat zij in haar hoofd heeft. Bij andere werd 0 + .. uitgelegd. Na 5 x het verkeerde gezegd te hebben verloor ze bijna haar geduld. Ik ben alleen bang dat het meisje nooit zal leren lezen en schrijven want ze zit al bij de workshops en dan is er niet veel aandacht meer voor. Wel jammer want de kinderen zijn erg liergierig. Na de pauze ben ik terug gegaan naar primairy one en hebben ze gedaan wat ze beloofd hadden. Ja ja, ik heb echte les gezien van de docenten zelf! Eerst begonnen ze met liedjes zingen, dat deden ze erg leuk. De kinderen mochten gaan staan een klappen, sommige konden mee zingen. Het was tijd voor godsdienst dus daar had ze een gesprekje over. Ze pakte de kinderbijbel en de kinderen mochten zeggen wat ze er op zagen staan. We zagen de dieren in het paradijs dus die werden nagedaan. Als een kind iets had gezegd kreeg hij een complimentje. Toen kwam de vraag waar is God? Iemand zei: in de Hemel, een andere wees naar het boek en zei: in het boek. Er werd om gelachen en de docenten legde het uit. Ze gingen heel geduldig met de kinderen om en iedereen kreeg aandacht. Daarna begon ze te vertellen over Adam, de kinderen mochten Adam nazeggen. De slang was gekomen vertelde ze. De speeldieren van Victor stonden nog op tafel dus de slang werd erbij gepakt. Ze vertelde hoe ze de appel pakte. Alles was in het Swahili ’s dus ik weet niet precies wat ze zei. Het klonk wel goed, ze had veel interactie en ze deed het zo uit haar hoofd. Wel was het beperkt, niet echt een Bijbelverhaal, meer even kort iets bespreken. Volgens mij had ze geen voorbereiding gehad, maar ze heeft echt talent. Na een half uurtje waren de kinderen zichtbaar toe aan iets anders, gelukkig pakte ze dit ook op. Er werd gekeken op het rooster, communicatie was aan de beurt. Als ze iets op het bord schrijven wordt het bord verdeelt in 3 vakken. Er staat altijd boven welke datum het is en wat voor vak of onderwerp het is. We gingen het hebben over de familie. Papa werd getekend en ze herhaalde het in het Swahili ‘s en Engels. Elk kind kreeg een beurt en mocht het nazeggen. Daarnaast kwam mama en ook deze werd besproken. Best lastig want sommige kinderen hebben geen vader of moeder meer. Ook kwamen de kinderen er naast en opa en oma. De juf deed echt zo leuk, ze ging uitbeelden hoe opa en oma lopen. Tussendoor zongen ze er een liedje over. Het verbaasde me, ik ben er echt heel positief over. De kinderen konden zich niet meer zo goed concentreren maar de tijd was nog niet afgelopen. Daarom pakte ze de bal en zijn we buiten gaan overgooien. De kinderen genoten er echt van, ze gedragen zich echt goed. Aan het einde stonden alleen nog de docenten met elkaar over te gooien dus was het goed dat de bel ging. Ik vind het echt heel gezellig op de Luthren en knuffel wat af. De docenten maken altijd een praatje en helpen me zonder moeite. Wel grappig er was een vergadering geweest dus er was brood over. Van de een kreeg ik boterhammen naar me toe geschoven, iemand anders vroeg je gaat toch niet alleen brood eten? Daarom gaf ze Susan de opdracht om wat Ugali met Sukumawiki op te scheppen. Gelukkig kent Susan me langer dan vandaag en schepte niet zoveel op. Ze kreeg direct een reactie dat het ze maar weinig had opgeschept maar ik was er wel blij mee want ik laat liever niets staan. De eerste dag zag ik dat veel docenten wel wat lieten staan, dat vond ik echt onbeschoft maar nu doen ze dat niet meer. Ugali met Sukumawiki is erg lekker maar na een half uurtje voel je het wel aan je buik. Wel een raar idee dat de kinderen hier bijna niets anders eten. Misschien hebben de kinderen al jaren geen snoepje op, maar dat weet ik verder niet. Het leuke is dat je met kleine dingetjes de kinderen wel blij kan maken dus ik ga nog wel iets lekkers voor ze kopen. Ik vind het nu al jammer als ik weer klaar ben en bij weg gaan geef ik zoveel mogelijk kids een knuffel. Maar ik weet dat ze het hier wel goed hebben dus ik laat ze met een gerust hart achter. Er is geen luxe en alles is goed op Keniaanse begrippen maar de basisdingen zijn er wel. Uit stage lekker gezwommen, eigenlijk meer op de kant gelegen in het zonnetje. En we hebben de aardappels geschild en gesneden, want ja we gaan vanavond proberen patatjes te bakken. Ik heb hier alle dagen nog prima gegeten maar ben wel benieuwd of het gaat lukken in een wokpan met kook-olie. Verder lekker rustig aan doen en morgen uitslapen!
20 januari 2012 vrijdag. Heb ik jullie al vertelt over mijn nachtelijke avontuur? Gisteren avond rond half 12 had ik het nog steeds warm. Ik dacht laat ik eens het zwembad in duiken. Helemaal in het pikdonker liep ik door de tuin heen. Gelukkig had ik een lamp mee (dank je wel carolien en David) Een duik het zwembad nemen was heerlijk. Maar oppeens hoorde ik heel veel lawaai en mensen praten. Dat was op het compound naast ons. Gelukkig is alles veilig hier en ben ik nog niet bang geweest. Maar voor de zekerheid ben ik toch maar weer mijn huisje in gegaan. En net als in Nederland kan ik hier zonder moeite op mijn bed blijven liggen dus de halve ochtend was al voorbij. Daarna lekker gezwommen en bijgekomen van de stage dagen. Rond 4 uur zou de groep uit Rangala komen met Max, Lieke, Manon, Rita, Piet en Ineke. Daarom hadden we bedacht om lekkere pannenkoeken te eten en gingen we vers fruit eten. We waren allemaal weer blij elkaar te zien, weer even een weekendje de groep bij elkaar. De groepsmeeting was gelukkig niet eindeloos lang dus daarna konden we beginnen aan de pannenkoeken. Helaas ging het niet zoals gedacht. Ik hoorde dat de pan niet goed bakte dus ik ben op zoek gegaan naar een andere pan. Toen ik terug kwam was het helemaal blauw in de kamer. Wat bleek, de vlam was in de pan gekomen. Daarom zijn we maar uit eten geweest, he wat vervelend. Bij de green garden weer een lekker pizza op. Er zijn weer nieuwe Nederlanders op het compound aangekomen en 1 van hen slaap 2 meter van onze zitplaats buiten dus ondanks dat we zachtjes aan het praten waren kregen we het verzoek om ergens anders te gaan zitten. Onze Belgische buurman sliep ook in dat huisje en die kwam twee weken terug al in zijn onderbroek naar buiten omdat hij niet kon slapen. Ik was eigenlijk best moe dus ik ben lekker mijn bedje ingedoken.
21 januari 2012 Zaterdag ging de andere groep naar de slums (krottenwijken) en ben ik ook mee geweest. Dit keer was het wel weer anders, minder zielige verhalen en vooral veel spelende kinderen. De kinderen van de school hadden zich voorbereid en zaten allemaal netjes op ons te wachten. Wat een schatjes. Later nog even een rondje gelopen en ik heb me goed vermaakt met al die spelende kinderen. Ja, als het veilig zou zijn had ik daar wel een poosje willen blijven. We willen misschien wat voor het schooltje gaan doen. Een schoolbord verven bijv. schriftjes en potloden kopen. Na de slums zijn we nog even naar de masaimarkt gegaan. Terug op panda’s paradijs nog lekker gezwommen en genoten van het mooie weer. He wat jammer, vanavond staat ook uit eten op het programma. Daarom weer de Green Garden bezocht en heb nu een lekker lasagne gegeten. (mama, die van u is toch lekkerder:P) Na de Green Garden zijn we naar de Laughing Bouddha gegaan. Daar hebben we waterpijp gerookt (zonder drugs natuurlijk) en gezellig de rest van de avond door gebracht. Op te terugweg hadden Ineke en ik een tuktuk langs te weg aangehouden. Pas na 5 minuten merkte we dat die geen licht had. Dat was dus best wel een avontuur om weer heel thuis te komen. Eenmaal thuis wilde ze ons nog veel meer laten betalen als gewoonlijk maar gelukkig weten we al hoe we daar me om moeten gaan. Thuis bij Lieke wezen kijken want die was al behoorlijk ziek en bij de Green Garden had ze overgegeven. ’s Nachts was ze ook behoorlijk ziek dus we werden allebei moe wakker.